311 days
7467 hours
448020 minutes - filled with memories I will never forget. Mijn facebook post van mijn laatste minuten in Australë. Bij de gedachte dat ik alweer ruim een week geleden uit Australië vertrok en ik nu alweer een week hier woon ben ik verbaasd over het feit hoe snel mijn wereld alweer is veranderd.
Mijn laatste Australische avonturen heb ik doorgebracht in de famous city Sydney. Ik heb 11 onwijs gezellige, fijne en vooral ontspannen dagen gehad bij Marjolein, Ed (ondanks dat hij jammer genoeg even niet thuis was, Rens en Annabel. Samen met Marjolein heb ik deze dagen gevuld met onder andere een ritje haren wapperen op de ferry naar Manly, een dagje selfies maken bij het Opera Huis en de Harbour bridge, mijn laatste ‘australische’ kledingstuken gehaald bij mijn favoriete aussie boetiekjes en uiteraard surfdudes gespot bij Bondi Beach. Ik heb van iedere minuut genoten en had mij geen betere plek kunnen bedenken deze prachtige maanden af te sluiten!
7467 hours
448020 minutes - filled with memories I will never forget. Mijn facebook post van mijn laatste minuten in Australë. Bij de gedachte dat ik alweer ruim een week geleden uit Australië vertrok en ik nu alweer een week hier woon ben ik verbaasd over het feit hoe snel mijn wereld alweer is veranderd.
Mijn laatste Australische avonturen heb ik doorgebracht in de famous city Sydney. Ik heb 11 onwijs gezellige, fijne en vooral ontspannen dagen gehad bij Marjolein, Ed (ondanks dat hij jammer genoeg even niet thuis was, Rens en Annabel. Samen met Marjolein heb ik deze dagen gevuld met onder andere een ritje haren wapperen op de ferry naar Manly, een dagje selfies maken bij het Opera Huis en de Harbour bridge, mijn laatste ‘australische’ kledingstuken gehaald bij mijn favoriete aussie boetiekjes en uiteraard surfdudes gespot bij Bondi Beach. Ik heb van iedere minuut genoten en had mij geen betere plek kunnen bedenken deze prachtige maanden af te sluiten!
Op zaterdag avond was het zover. Terwijl ik mijn begon te settelen op mijn plekje in het vliegtuig werd het opeens allemaal heel officieel. Mijn boek van 311 dagen Australië ging sluiten. De laatste letters werden ‘geschreven’ en het boek was uit.
Helaas kon ik van emotie en energie niet slapen en heb ik genoten van mijn fotogalerij op mijn telefoon. Gevuld met geweldige kiekjes uit dit prachtige land!
Tijdens mijn stop-over in Kuala Lumpur heb ik samen met zo’n 100 andere mensen op de grond wat gehangen en gewacht tot ik weer verder kon vliegen naar mijn eindbestemming Cambodja.
Eenmaal aangekomen op Cambodjaanse bodem moest ik nog mijn visa regelen. Gelukkig was ik goed voorbereid door Tirza (en een stukje papa) waardoor ik niet in de stress raakte toen zo’n 10 verschillende mannetjes mijn paspoort aan het bekijken waren. Als een kangoeroe sprong ik naar de bagageband om zo snel mogelijk naar buiten te lopen. Om (EINDELIJK) die dikke knuffel van Tirza te kunnen ontvangen. Tirza is momenteel ook in Cambodja en blijft hier nog ongeveer 3maanden! Na die dikke knuffel(s) zijn we in de tuktuk gestapt en reden we naar ons huis.
Het eerste wat in mij opkwam was toch echt; bah wat stinkt het hier. Er hangt een onaangename geur in de stad, een geur waar ik als ‘vreemdeling’ toch echt even aan moest wennen. Ook was het meteen even omschakelen om aan de andere kant van de weg te rijden. Voor jullie Nederlanders de ‘normale’ kant van de weg. Maar na 10 maandjes aan de ‘verkeerde’ kant van de weg viel dit toch direct op. Terwijl ik dit type bedenk ik mij dat het eigenlijk nergens op slaat dat ik dit vertel want het verkeer hier is een grote CHAOS. Wil je liever aan de linker kant van de weg rijden? Dan doe je dat toch?! Alle scooters sneaken hier tussen de auto’s door en van echte rijbanen hebben ze hier nog nooit gehoord!
Na een verfrissende douche ben ik samen met Tirza op de fiets naar het kindercentrum gaan fietsen. Even wennen wel, fietsen in die grote chaos. Eenmaal binnen in het centrum werd ik direct hartelijk ontvangen met lieve knuffels van de kinderen. Mijn naam uitspreken was toch een flinke uitdaging dus ook hier is mijn naam Judy. Direct de kids blij kunnen maken met gedoneerde kleding en materialen die ik heb meegekregen van een lieve familie uit Sydney. Ik werd meteen mooi opgemaakt en mijn haren waren in mum van tijd mooi gevlochten.
Helaas kon ik van emotie en energie niet slapen en heb ik genoten van mijn fotogalerij op mijn telefoon. Gevuld met geweldige kiekjes uit dit prachtige land!
Tijdens mijn stop-over in Kuala Lumpur heb ik samen met zo’n 100 andere mensen op de grond wat gehangen en gewacht tot ik weer verder kon vliegen naar mijn eindbestemming Cambodja.
Eenmaal aangekomen op Cambodjaanse bodem moest ik nog mijn visa regelen. Gelukkig was ik goed voorbereid door Tirza (en een stukje papa) waardoor ik niet in de stress raakte toen zo’n 10 verschillende mannetjes mijn paspoort aan het bekijken waren. Als een kangoeroe sprong ik naar de bagageband om zo snel mogelijk naar buiten te lopen. Om (EINDELIJK) die dikke knuffel van Tirza te kunnen ontvangen. Tirza is momenteel ook in Cambodja en blijft hier nog ongeveer 3maanden! Na die dikke knuffel(s) zijn we in de tuktuk gestapt en reden we naar ons huis.
Het eerste wat in mij opkwam was toch echt; bah wat stinkt het hier. Er hangt een onaangename geur in de stad, een geur waar ik als ‘vreemdeling’ toch echt even aan moest wennen. Ook was het meteen even omschakelen om aan de andere kant van de weg te rijden. Voor jullie Nederlanders de ‘normale’ kant van de weg. Maar na 10 maandjes aan de ‘verkeerde’ kant van de weg viel dit toch direct op. Terwijl ik dit type bedenk ik mij dat het eigenlijk nergens op slaat dat ik dit vertel want het verkeer hier is een grote CHAOS. Wil je liever aan de linker kant van de weg rijden? Dan doe je dat toch?! Alle scooters sneaken hier tussen de auto’s door en van echte rijbanen hebben ze hier nog nooit gehoord!
Na een verfrissende douche ben ik samen met Tirza op de fiets naar het kindercentrum gaan fietsen. Even wennen wel, fietsen in die grote chaos. Eenmaal binnen in het centrum werd ik direct hartelijk ontvangen met lieve knuffels van de kinderen. Mijn naam uitspreken was toch een flinke uitdaging dus ook hier is mijn naam Judy. Direct de kids blij kunnen maken met gedoneerde kleding en materialen die ik heb meegekregen van een lieve familie uit Sydney. Ik werd meteen mooi opgemaakt en mijn haren waren in mum van tijd mooi gevlochten.
Op Maandag ben ik achter op de scooter bij Tirza naar het vaccinatie centrum gereden. Na verschillende vragen en papieren konden de eerste 4 naalden erin. Helaas bleef het niet bij 4 en mocht ik afgelopen maandag alweer terug komen en staan er nog meer bezoekjes gepland…
Op dinsdag zijn we naar het dorp Andong gereden. De kinderen die momenteel in het kindercentrum verblijven komen uit Andong. Ondanks dat ik van Tirza heb vernomen dat dit nog niet eens de echte ‘arme’ wijk was werd ik toch geconfronteerd met de armoede die in dit dorp is. De huizen zijn kleine krottenhutjes en er lopen nog genoeg kinderen rond zonder (of in heel weinig) kleren. De gezinnen hangen allemaal een beetje voor hun ‘huis’ en op de straat.
Gelukkig is SCCO hard bezig met het werken aan een beter bestaan door de families te ondersteunen en het organiseren van een onderwijsprogramma. Ik zal hier ongeveer 2 dagen in de week zijn om de juffen te coachen met lesgeven, begeleiding te bieden bij het naaicentrum en een student te helpen met haar Engels.
De afgelopen week is Tirza (zijn we) vooral bezig geweest met het opzetten van het nieuwe project, een naaicentrum opzetten. Heen en weer ritjes in de tuktuk met kasten, naaimachines en krukken.
De rest van de week heb ik mij bezig gehouden met tientallen puzzels, handklap spelletjes, voetballen, acrobatische bewegingen, haren vlechten en vooral heel veel warme lieve knuffels van de kids!
Op dinsdag zijn we naar het dorp Andong gereden. De kinderen die momenteel in het kindercentrum verblijven komen uit Andong. Ondanks dat ik van Tirza heb vernomen dat dit nog niet eens de echte ‘arme’ wijk was werd ik toch geconfronteerd met de armoede die in dit dorp is. De huizen zijn kleine krottenhutjes en er lopen nog genoeg kinderen rond zonder (of in heel weinig) kleren. De gezinnen hangen allemaal een beetje voor hun ‘huis’ en op de straat.
Gelukkig is SCCO hard bezig met het werken aan een beter bestaan door de families te ondersteunen en het organiseren van een onderwijsprogramma. Ik zal hier ongeveer 2 dagen in de week zijn om de juffen te coachen met lesgeven, begeleiding te bieden bij het naaicentrum en een student te helpen met haar Engels.
De afgelopen week is Tirza (zijn we) vooral bezig geweest met het opzetten van het nieuwe project, een naaicentrum opzetten. Heen en weer ritjes in de tuktuk met kasten, naaimachines en krukken.
De rest van de week heb ik mij bezig gehouden met tientallen puzzels, handklap spelletjes, voetballen, acrobatische bewegingen, haren vlechten en vooral heel veel warme lieve knuffels van de kids!
Op woensdag avond had ik mijn ‘welcome’ diner samen met de director en wat vrienden om te proosten op mijn verblijf en werk in Cambodja.
Op zaterdag hadden Tirza en ik allebei een dag ‘vrij’ en hebben we een heerlijke ‘zussen-ontspan’ dag kunnen hebben met een ochtendje zwemmen en zonnen, in de middag gewinkeld bij Central Market en in de avond een heerlijk biertje gedronken aan de ‘riverside’ en mijn eerste Cambodjaanse 'grond’ maaltijd mogen nuttigen. Even wennen om zo op de grond op een matje op straat je bordje noodles op te eten! Savonds afgesloten met een heerlijke cocktail tijdens een Salsa avond. Op zondagochtend ben ik naar het centrum gefietst voor een uurtje Engelse ‘les’ geven en heb ik zelf een introductie gekregen over Cambodja en het werken als vrijwilliger. Een leerzaam uur vol met informatie over het land en met name over de Cambodjaanse cultuur.
Op zaterdag hadden Tirza en ik allebei een dag ‘vrij’ en hebben we een heerlijke ‘zussen-ontspan’ dag kunnen hebben met een ochtendje zwemmen en zonnen, in de middag gewinkeld bij Central Market en in de avond een heerlijk biertje gedronken aan de ‘riverside’ en mijn eerste Cambodjaanse 'grond’ maaltijd mogen nuttigen. Even wennen om zo op de grond op een matje op straat je bordje noodles op te eten! Savonds afgesloten met een heerlijke cocktail tijdens een Salsa avond. Op zondagochtend ben ik naar het centrum gefietst voor een uurtje Engelse ‘les’ geven en heb ik zelf een introductie gekregen over Cambodja en het werken als vrijwilliger. Een leerzaam uur vol met informatie over het land en met name over de Cambodjaanse cultuur.
Het was een indrukwekkende en vooral een bijzondere en fijne eerste week. Ik kijk uit naar de komende weken!
Mocht je nu meer willen weten over de stichting kijk dan even op www.dara-europe.nl
Ben je net zoals ik onder de indruk van het werk wat SCCO verricht? Help mij dan deze geweldige kinderen te helpen door een kleine ‘support’ over te maken naar NL50 RABO 0136 1288 58 t.n.v Dara Europe met als omschrijving; support Judith.
Arkoun namens mij en alle kinderen! (Dankjewel)
Ik zal proberen de komende week(en) wat stukjes te filmen zodat jullie een iets beter beeld hebben van mijn leven hier in Cambodja! :)
Liefs, Judy
Mocht je nu meer willen weten over de stichting kijk dan even op www.dara-europe.nl
Ben je net zoals ik onder de indruk van het werk wat SCCO verricht? Help mij dan deze geweldige kinderen te helpen door een kleine ‘support’ over te maken naar NL50 RABO 0136 1288 58 t.n.v Dara Europe met als omschrijving; support Judith.
Arkoun namens mij en alle kinderen! (Dankjewel)
Ik zal proberen de komende week(en) wat stukjes te filmen zodat jullie een iets beter beeld hebben van mijn leven hier in Cambodja! :)
Liefs, Judy